Deltalife 13

Deltares, voorjaar 2020 26 De dijk tussen Kinderdijk en Schoonhovenseveer (KIS) was niet sterk genoeg over een lengte van elf kilometer. Dat bleek in 2007 uit de veiligheidsanalyse die water- schappen elke twaalf jaar uitvoe- ren. Bij een behoorlijke stijging van het water bestond de kans op een dijkdoorbraak. Tijd voor een dijk- versterking op de zuidoever van de Lek. Dat gebeurde tussen 2013 en 2018, onder leiding van Waterschap Rivierenland. Het was een uitda- gend project door een combinatie van factoren. Allereerst technisch: vanwege de slappe, veenachtige grond was het ingewikkeld om de dijk te versterken. Bovendien is er veel bebouwing. Tel daarbij op het feit dat de dijk als verbindings- weg fungeert en er vele kabels en leidingen in de grond liggen. Projectmanager Bram de Fockert van Waterschap Rivierenland en zijn collega Hans Merks, teamleider Beleid water en dijken, waren nauw betrokken. Zij blikken terug in zes lessen. Dijk van de toekomst Terwijl het water inNederland stijgt, daalt de bodem. Dit vraagt omhogere en sterkere dijken, zeker sinds de invoering van strengere veiligheidsnormen in 2017. De dijk tussen Kinderdijk en Schoonhovenseveer is al versterkt. Welke zes lessen leren we uit dit complexe project? Door Thessa Lageman / Beeld Peter de Krom Les 1: Betrek omwonenden in een vroeg stadium In totaal 450 woningen stonden aan de dijk die langs en door de dorpen Nieuw-Lekkerland, Streefkerk en Groot-Ammers loopt. Vanaf 2007 zaten medewer- kers van Waterschap Rivierenland met de bewoners aan de keu- kentafel om de plannen voor de dijkversterking te bespreken. ‘Op sommige plekken konden we de woningen sparen,’ vertelt De Fockert. ‘Maar op andere plek- ken is nu een berm aangelegd. Dat is allemaal in goed overleg gegaan. Een aantal bewoners had de wens om te vertrekken, anderen wilden hun woning graag terug laten bouwen. Uiteindelijk zijn 58 woningen gesloopt en 25 woningen herbouwd. De overheid betaalde de marktwaarde van de